PEŞAVAR, 23 Haz (IPS) – “1979’da Rusya’nın Afganistan’ı işgalinden sonra buraya geldik. Çocuklarım ve torunlarım burada büyüdüler ve savaşın harap ettiği o ülkeye geri dönmek istemiyorlar. Afganistan’ın başkenti Kabil’in eski bir sakini olan 67 yaşındaki Muhammed Jabbar, ara sıra yakınlarımın ve sevdiklerimin ölümlerinin yasını tutmak için oraya giderim” diyor.
Pakistan’ın dört eyaletinden biri olan Hayber Pakhtunkhwa’nın başkenti Peşaver’deki Muhacir Çarşısı’nda (‘mülteci pazarı’ olarak da bilinir) kuru meyve satan Jabbar, aile üyelerini evlerini ziyaret etmeye ikna edemediğini söyledi. sonsuz şiddet nedeniyle ülke.
Bu olaylar dizisinin sonuncusu, Ağustos 2021’de Taliban militanları tarafından devralınmasıydı ve bu, Cabbar’ın kendi topraklarını artık ziyaret edemeyeceğine dair korkularını daha da artırdı. Aynı zamanda Pakistan’ın artık ailenin evi olduğunu kabul ediyor ve yerel halkı ‘arkadaş canlısı’ olarak nitelendiriyor.
Bu Güney Asya ülkesi, 3,3 milyon kayıtlı mülteciye ev sahipliği yapıyor ve komşu Afganistan’dan kaçan bu sayıdaki kayıt dışı mültecilerin iki katından fazlasına ev sahipliği yapıyor. Çoğu küçük işletmeler işletiyor veya küçük işler yapıyor ve sınırın ötesinde kalan aile üyelerine havale gönderiyor.
Aynı pazarda bir sebze satıcısı olan Hayat Şah, işlerin o kadar iyi olduğunu ve kendisinin ve ailesinin asla geri dönmeyi düşünmediğini söylüyor. Burada huzur içinde yaşadığımız ve hayatta kalmak için para kazandığımız için çok mutluyuz. Afganistan’da insanlar son derece zor bir ekonomik durumla karşı karşıya. İki oğlum ve bir kızım burada yerel bir okulda okuyor” diyor Shah, 49.
“Evimizin kimliği belirsiz kişiler tarafından bombalandığı 1992 yılının başlarında Peşaver’e vardık. Annem babam ve iki erkek kardeşim öldü” diye ekliyor.
Shah ve ailesi, kamptaki 3.500 mülteci aileden biri olan Peşaver’deki Baghlan Kampında yaşıyor (ancak UNHCR şimdi kampları ‘mülteci köyleri’ olarak adlandırıyor). Pakistan genelinde 54 mülteci kampı var – 43’ü Hayber Pakhtunkhwa eyaletinde – mültecilerin yüzde 32’sini barındırıyor. UNHCR’ye göre, mültecilerin üçte ikisinden fazlası yasal olarak çalışmalarına izin verilen kentsel alanlarda yaşıyor.
IPS tarafından pazarda görüşülen Afganların çoğu, Pakistan’ın artık evde olduğunu hissettiklerini söyledi. Genişleyen pazardaki tüccarların yüzde doksanı, giyim, balık, et ve meyve ve sebze dükkanları işleten Afgan işadamlarıdır. Meyve satıcısı Ghafoor Shah, “Mülteciler pazarı her türlü şeyi alan Afgan kadın ve erkeklerle dolup taşıyor” diyor. Bu pazarın Afganistan’da burka giyen kadınların alışveriş yaparken görüldüğü hiçbir pazardan farkı yok.
51 yaşındaki Sultana, İslami bayram Ramazan Bayramı, evlilik törenleri ve diğer bayramlar için toplu alışveriş yapmak için çarşıyı sık sık ziyaret ettiklerini söylüyor. “Afgan geleneklerine uygun ihtiyacımız olan her türlü eşyayı bulabiliyoruz. Biz kadınlar, konuşmanın zor olduğu Pakistanlılara kıyasla Afgan esnaf ve terzilerle kendi dilimizde kolayca konuşabiliyoruz.”
UNHCR Pakistan sözcüsü Kaysar Han Afridi IPS’ye verdiği demeçte, Taliban’ın Kabil’de görev almasından sonra yeni mültecilerin gelişinin büyük sorunlar yarattığını söyledi.
“Son 18 ayda buraya 250.000’den fazla Afgan ulaştı – bu sadece kayıtlı mülteciler. BM mülteci teşkilatı, henüz Pakistan’da kayıtlı olmayan bu insanların sorununa bir çözüm bulmak için ev sahibi hükümetle görüşüyor” dedi ve ekledi, “Pakistan yeni mültecileri kabul etmiyor” diye ekliyor.
UNHCR’nin Afganistan’a mülteciler için gönüllü geri dönüş programı neredeyse tamamen durma noktasına geldi. Bu yılın Ocak ayından bu yana yalnızca 185 aile geri döndü ve her biri yardım olarak 250 ABD doları aldı. 2002’den bu yana yaklaşık 4,4 milyon mülteci ülkelerine geri gönderildi.
Celalabad’daki Shamshad TV kanalı muhabiri Muhammed Haşim, IPS’ye Taliban’ın gazetecilerin özgürce çalışmasına izin vermediğini ve eski hükümetin görev süresi boyunca çalışan herhangi birinden şüphelendiğini söyledi. “Eşim ve iki kızımla Pakistan’a arka yolları kullanarak geldim ve şimdi ABD’de veya herhangi bir Avrupa ülkesinde sığınma talebinde bulunmaya çalışıyoruz. BMMYK’nın Peşaver’deki ofisinin önünde kayıt olmayı beklerken IPS’ye verdiği demeçte, geri dönmek söz konusu değil” dedi.
41 yaşındaki Haşim, Pakistan’a gitmeden bir gün önce bir cinayet girişiminden sağ kurtulduğunu ve o kadar çabuk ayrıldığını ki eşyalarının Afganistan’da kaldığını söylüyor.
Kadın gazeteciler evde oturuyor, diye ekliyor. Taliban tarafından kovuşturulmaktan korkan, poliste veya eski Afgan hükümeti altındaki ofislerde çalışan yüzlerce kişinin de Pakistan’a akın ettiğini söylüyor. Şiddet ve iş, eğitim ve sağlık tesislerinin yokluğu insanları rahatsız ediyor” dedi.
39 yaşındaki öğretmen Mushtari Begüm de yeni mülteciler arasında. “Kabil Üniversitesi’nde bilgisayar bilimi üzerine yüksek lisans yaptım ve sekiz yıl özel bir kız okulunda öğretmenlik yaptım. Şimdi kadın okulları kapatıldı ve öğretmenler ve öğrenciler evlerinde oturuyor” diyor iki çocuk annesi Begüm. “Geçici olarak Peşaver’de akrabalarımızla yaşıyoruz ve paramız tükeniyor” diye ekledi.
12 Haziran’da Pakistan hükümeti, Afgan sığınmacılara seçtikleri herhangi bir ülkeye seyahat etmelerini sağlamak için transit vizelerin verileceği bir politikayı onayladı. Aynı zamanda, federal kabine Pakistan’ın mültecileri her zaman memnuniyetle karşıladığını ve zor zamanlarında onları ağırlamaya devam edeceğini söyledi.
Peşaver yakınlarındaki Nowshera semtinde taksi şoförlüğü yapan Gül Rahim, buraya 2002 yılında geldiğini ve iki oğlunu eğittiği için şanslı olduğunu söylüyor. “Pakistan benim için bir nimet olduğunu kanıtladı. Afganistan’da, şu anda bir mülteci okulunda öğretmenlik yapan ve bana maddi yardımda bulunan oğullarımı yetiştiremezdim.”
Peşaver’deki tüm mülteci kamplarını denetleyen Afgan komiserliğinde yerel bir memur olan Fazal Ahmed, zaman zaman mülteciler için şiddet ve cinsiyet, sağlık ve eğitim gibi konularda farkındalık toplantıları düzenlediklerini söylüyor. “30’dan fazla mülteci kampında, özellikle kadınların geçimlerini sağlamalarını sağlamak için beceri geliştirme programları düzenliyoruz.
“Spor faaliyetleri, UNHCR ile işbirliği içinde düzenlediğimiz programımızın bir parçası” diyor. Afgan öğrencilerin Pakistan okullarına, üniversitelerine ve tıp fakültelerine de kabul edildiğini ekliyor.
Ancak, her şey iyi değil. Birçok mülteci, yetkililer tarafından şiddetle reddedilen bir suçlama olan polis tarafından taciz edildiğinden şikayet ediyor.
“Taliban’ın misilleme yapacağı korkusuyla buraya Şubat 2022’de geldik. Elimizde hiçbir belge yok çünkü Pakistan yeni mültecileri kaydetmiyor ve polis sık sık bizi tutuklayıp sadece rüşvet verdiğimizde serbest bırakıyor” diyor Kabil’deki eski hükümette polis memuru olarak çalışan Usman Ali. 24 yaşındaki Ali, eski bir ordu askeri olan ağabeyinin Aralık 2021’de Taliban tarafından öldürüldüğünü söyledi.
“Hayatımı kurtarmak için bir yolcu otobüsüyle Pakistan sınırına koştum ve Peşaver’e ulaştım” diye ekliyor.
Yerel hükümet yetkilisi Jehanzeb Khan, IPS’ye Afganların misafir olarak kabul edildiğini söyledi. “Afganların yerel halk tarafından kötü muamele gördüğü ender vakalar var ama şikayetler geldiğinde harekete geçiyoruz” diyor.
Ali’nin el arabasından kozmetik ürünleri sattığı Nasir Bagh Yolu’nda Polis Memuru Ahmed Nawaz, IPS’ye yalnızca suçlara karışan ve masumlara dostça davranan Afganları tutukladıklarını söyledi. “Afganlar soygunlar ve hatta cinayetler işliyor ve Afganistan’a geri dönüyor. Afganları (burada yaşayan) başları dertte diye taciz etmiyoruz” diye ekliyor Nawaz.
© Inter Press Service (2022) — Tüm Hakları SaklıdırOrijinal kaynak: Inter Press Service
Kaynak : https://www.globalissues.org/news/2022/06/23/31201″>Source link